Bebek, anne rahmine düştüğü anda anne ile ayrılmaz bir bütünlük içindedir. Doğumla birlikte bedensel olarak ayrılsalar da ruhsal ve duygusal bakımdan aynı zihni paylaşırlar. Bebek dünyaya geldiğinde savunmasız ve ihtiyaçlarını karşılayamaz haldedir bu yüzden de bakıma ihtiyaç duyar. İyi anne bebeğinin ihtiyaçlarını doğru okuyan ve karşılayan kişidir.

Bebeğin büyümesi ile birlikte yavaş yavaş anneden ayrılması ve bireyselleşmesi sağlıklı olandır. Burada annenin bebeğinin bireyselleşme ihtiyacını fark etmesi ve sağlıklı ayrılması çocuğun bireysellik mücadelesine katkı sağlayacaktır. Fakat bazen durum beklenen gibi olmaz ve anne ve bebek sağlıklı bir ayrılma yaşayamazlar ve güvenli bağlanamadıkları için güvenli ayrılmada gerçekleşemez. Güvenli bağlanamayan ve ayrılamayan çocuklar annelerinden ayrılmakta çok zorlanır, hep anneyi görmek ve dokunmak isterler,anneden uzaklaştıklarında ağlama nöbetleri geçirebilirler.